Choroby autoimmunologiczne
Choroby autoimmunologiczne nie są zbyt częste u psów i są spowodowane reakcją układu odpornościowego psa na normalne struktury ciała, w tym przypadku komórki skóry (choć mogą nie być one jedynymi dotkniętymi chorobą).
Należą do nich na przykład choroby pęcherzycowe (takie jak pęcherzyca liściasta [pemphigus foliaceus] i pęcherzyca zwykła [pemphigus vulgaris]) oraz toczeń rumieniowaty [lupus erythematosus], które mogą prowadzić do miejscowych zmian skórnych lub choroby ogólnoustrojowej.
Choroba nowotworowa
Rak skóry występuje często u psów i chociaż najczęściej objawia się jako narośl lub guzek, może wiązać się z innymi zmianami skórnymi, w tym wypadaniem sierści.
Inne schorzenia
Chociaż jest to rzadkie, inne przypadki utraty sierści u psów obejmują łysienie anagenowe lub telogenowe (wypadanie włosów w fazie aktywnej lub fazie spoczynku cyklu życia włosa, które może być spowodowane chorobą, szokiem, niedożywieniem lub zaburzeniami metabolicznymi lub endokrynologicznymi); łysienie z rozrzedzeniem koloru (dziedziczna choroba skóry), łysienie boków u psa (wypadanie sierści na bokach – z boku klatki piersiowej lub brzucha – przyczyna jest nieznana, ale łysienie to może być spowodowane ekspozycją na światło, ponieważ często występuje w tych porach roku, gdy światła dziennego jest najmniej), hipotrychoza wrodzona (rzadkie, wrodzone zaburzenie mieszków włosowych) i dysplazja mieszków włosów czarnych (rzadka choroba genetyczna, w której wypadanie sierści występuje w obszarach sierści psa o czarnym kolorze).
W chorobach powodujących łysienie pierwotne świąd może być zmienny. Należy również pamiętać, że często są one powikłane wtórnymi infekcjami powodującymi swędzenie. W takich przypadkach należy leczyć infekcję, zanim będzie można lepiej zrozumieć przyczynę problemu.
Które psy mogą cierpieć na wypadanie sierści?
Wszystkie psy mogą cierpieć na wypadanie sierści; jednakże istnieją rasy, które są bardziej narażone na to zaburzenie, ponieważ są podatne na choroby podstawowe, takie jak: